Szczenię odebrane zbyt szybko, traci, to co dla niego najważniejsze- matkę, rodzeństwo, kontakt. Trafia do grupy, z którą nie wie, jak się komunikować a próby komunikacji są ignorowane przez ludzi lub niezauważane, podobnie, jak jego potrzeby rozwojowe. Zamiast stymulacji i zabawy, które płynęłoby ze stada, szczenię doznaje pustki i samotności lub nadmiernego pobudzenie przez ludzką, aktywną rodzinę. Często jest karcone za próby zaspokajania swojej ciekawości.
Pozbawione zbyt wcześnie towarzystwa matki i pozostałych członków stada a niezrozumiałe przez ludzi, zaczyna wchodzić na ścieżkę problemów behawioralnych.
Należy pamiętać o krytycznych momentach we wczesnym rozwoju psa. Między 5 a 12 tygodniem życia następuje okres socjalizacji jest to ważny moment do nawiązania więzi ze swoją grupą społeczną. Moment ten determinuje wszystkie przyszłe relacje psa zarówno z ludźmi, jak i z psami. Zaczynają pojawiać się zachowania stadne, np. wspólne biegnięcie za zabawką, szczenięta zaczynają bawić się ze sobą w sposób czasem agresywny a ich zabawa jest kontrolowana przez starsze osobniki stada (np. matkę). W naturalnych warunkach, dziko żyjące psy nie oddalają się od swojego gniazda w tym okresie na odległość większą, niż 5 m. Dlatego zabieranie 9-tygodniowego szczeniaka na długie spacery jest wbrew naturze. Około 12 tygodnia życia więź z gniazdem i rodzeństwem poluzowuje się a szczeniaki najłagodniej przechodzą zmianę otoczenia. może to być dla nas wskazówką, kiedy najoptymalniej odebrać szczeniaka od hodowcy.
Szczenię odseparowane zbyt szybko od stada nawiąże silną relację z człowiekiem, ignorując i nie potrafiąc komunikować się z innymi psami. Zabrane zaś po 12 tygodniu będzie bardziej przywiązywać się do psów, nie budując silniejszej relacji z człowiekiem. Dlatego najoptymalniejszy będzie ukończony pierwszy kwartał.